Nu we tocdh helemaal in de klei stemming zijn: Gisteren was iedereen dat trouwens (heb van 1 uur 's middags tot half 11 's avonds gewerkt).
Toen wilde zusje meekleien. Is goed. Broertje later ook (waar van ik de naam niet mag noemen wegens auteursrecht, maar het is hetzelfde broertje dat ik verslagen heb met tafelvoetbal, ik heb er namelijk maar één). Dat was ook goed. Je moet de 'creative spirit' natuurlijk wel blijven aanmoedigen.
Maar hij kon het niet zo goed. Dus werd 'ie gefrustreerd en ging tien minuten lang met zijn vuisten in de klei beuken.
Nu heeft 'ie een pleister, want hij sloeg het bloed uit zijn knokkels. Leuk. Heb hier heelaas geen foto's van (mijn handen zaten ook nog onder de klei).
Voor iedereen die dit leest en er een trauma aan over gaat houden; bij mij mag je erover kleien...
