Ik heb echt een hele leuke opa (van 82). Hij mag dan misschien een beetje dement zijn, maar leuk (en lief) is ie wel. En avontuurlijk ook...
Ongeveer twee weken geleden stond mijn opa buiten bij de heg. De tuin kijkt uit over de polder in de buurt van Franeker, en daar stond hij maar te turen en te turen. Naar een stelletje poolstokspringende jongens, zo bleek later.
Na een tijdje te hebben gekeken vroeg hij de jongens of hij dat ook eens mocht proberen (!!!).
Dat mocht.
Dus mijn opa met de poolstok in de hand.
Komt de buurvrouw buiten, die het achter het raam had gadegeslagen...
"Nee, Willem, doe maar niet. Leg die poolstok maar neer..."
Maar het had geen zin meer. Willem was vastbesloten over de sloot (van een metertje of twee) te springen. En daar ging ie... En hij was erover. De buurvrouw zei, dat ie maar beter een stukje om kon lopen en terug naar huis gaan.
Maar dat vond mijn opa niet helemaal een goed idee.
Hij wilde kijken of hij het nog een keer kon.
Daar ging ie weer...
Plons!!! In de sloot!!!
(ja, mar dat wye omdat ik net 'n stilstâns nimme ha. En de igge wye oan 'e oare kant een stik heger as oan 'e eane kant. Vertaald: Ja, maar dat was omdat ik geen aanloop had genomen. En de wal was aan de andere kant een stuk hoger dan aan de éne kant)
Laten we het er maar op houden dat hij 82 is en géén 28...
Maar ik vind het toch briljant!